Zangeres | Vliegende Stukken | Training |
Juryrapport finale Amsterdams Kleinkunst Festival(2e prijs)14 april 2015 Nieuwe De La Mar Theater Een kleine vrouw met crisiscabaret die tegelijkertijd drie voorstellingen speelt Een kleine vrouw bleef op dit grote podium keihard overeind. Vanavond liet Marjolein de Graaff zien dat ze al een theaterpersoonlijkheid is en nog groter kan groeien. Dus inderdaad, waarom niet dromen van je eigen one-womanshow, sterker nog…, waarom niet tegelijk wat tipjes van de sluier oplichten van je tweede en derde voorstelling, je jubileumshow en je comeback-programma? Je moet, zoals Marjolein laat zien en horen, groot denken. En dat denken leidt in deze voorstelling tot een verrassend leuk half uur. Nog fijner dan ze al in de halve finale liet zien. Marjolein haalt veel lach uit de zaal en heeft een stem als een sirene op de eerste maandag van de maand. We hebben met een grote grijns op onze gezichten naar haar zitten te kijken. En luisteren, want Marjolein weet wat ze wil zeggen op het podium. Ze strooit uiterst relaxed met subtiele grapjes en oneliners, schoffelt zichzelf steeds onhandig onderuit en is muzikaal. Ze geniet er intens van de zaal in verwarring te brengen met bijvoorbeeld een stukje proza dat volledig detoneert bij de rest, maar dat dan al een voorproefje blijkt te zijn van haar jubileumprogramma. Dat volledig over dood en verlies zal gaan. Wij hebben de indruk dat er veel meer in Marjolein zit. Dat ze de hysterie die ze in zich heeft, beter zou kunnen uitspelen, zodat we in de zaal ook een beetje voor haar terugdeinzen. Het is zeker een doelgericht programma dat recht uit haar hart komt. In de halve finale leek de vorm nog hindernis, in deze finale zagen we een vrouw met een uitstekende timing. Wij zijn erg nieuwsgierig naar een volgend programma van Marjolein, waarin ze haar blik op de wereld wat vergroot en waarin ze een onderwerp eens gaat ‘aanpakken’ en uitdiepen. Dat kan ze. jury Ruud Buurman (voorzitter) Anne van Rijn Ria Marks Erik Pals Pieter van Empelen |
|